zondag 10 maart 2013


Nice!

De druivenstokken zijn aangebogen, de tuin wacht op de lente. Voor ons de kans om er nog even tussenuit te gaan. Naar het zonnige zuiden van Frankrijk, waar we dit jaar roze en witte wijnen uit Corsica op een rijtje zetten en uitproberen. Met oesters. Of coquilles. Scharen van kreeften. Een flinke klus al met al, maar we doen wat we kunnen.

We zijn in Nice, en bovenop de citadel - dat is een berg, middenin de stad - heeft het vrije volkje, dat leeft van het betoveren van de toeristen, zich teruggetrokken voor wat hier welwillend "de winter" genoemd wordt. Strakke en slappe koorden staan tussen de pijnbomen gespannen, op een enorm grasveld - met uitzicht over de hele wereld. We spelen, jongleren, oefenen ons koorddansen, spuwen wat vuur en voeren verhitte discussies over helemaal niets. Gekoesterd door de lentezon. De wielertocht Parijs-Nice is dit weekend in de stad, ten teken dat de zomer weer begint. Onze acrobaten, ritselaars en muzikanten - ze zitten er met de rug naartoe. Men heeft nog heel even aan zichzelf genoeg. Voor het seizoen weer losbarst.
 

Maar denk niet dat we hier nu helemaal stilgevallen zijn. Op dit moment bijvoorbeeld, zitten we een lezing in elkaar te knutselen. Over de wijnbouw.

Voorproefje? O.K., hier de eerste bladzij:


Nederland is Duitsland niet...
Opmerkingen over Nederland als Nieuwe Wereld wijnland

Jet Wester, wijnbouw.blogspot.nl


 

 



Inleiding. Een verankering van soorten, regio's en wijnstijlen

Allereerst wil ik u en mij feliciteren dat we hier, in dit mooie tijdgewricht, met de Nederlandse wijnbouw bezig mogen zijn. We hebben deze winter doorgebracht met lezen over de geschiedenis van de internationale wijnbouw, en zo'n op schrift gestelde geschiedenis kan ook een nieuwe, prikkelende kijk geven op het eigen wereldje, in dit geval het wereldje van de Nederlandse wijnbouw.


Nederland heeft zelf nog niet zo'n geschiedschrijving. Daarvoor is onze wijnbouw nog te pril, en zijn er nog te weinig dingen gebeurd die vast genoeg staan om al opgetekend te worden - of die zich lenen voor smeuïge mythevorming en legenden.


Een trend die zich al wel aftekent is dat we in Nederland het kwartiermaken voorbij zijn, en er een consolidatie aan de gang is: een verankering, qua soorten, regio's en wijnstijlen, die vanuit het oogpunt van de geschiedenis veel interessanter is dan de eerdere, veel eenvoudiger vraag of wijnbouw hier überhaupt mogelijk was. Vandaar de felicitatie: we maken dingen mee die iedere wijnregio in de wereld heeft meegemaakt, in een vaak behoorlijk levendige fase van zijn geschiedenis, waarin veel ontwikkeling zit, veel keuzes verankerd worden, en ook grote kwaliteits-sprongen mogelijk zijn.


Tot zover de lezing, voor nu.




Wat hebben we verder? Het duikbootje van Jacques Cousteau, bekend van vroege televisieseries met het onderzoeksschip Calypso. Het staat voor de deur van het Oceanografisch museum in Monaco, hier om de hoek, waarvan Cousteau directeur was. Foto gemaakt met 't telefoontje; een bevriend Mens - als immer pratend met wildvreemden - is toegevoegd voor de schaal.






Het duikbootje is een beetje beroemd, want het inspireerde de Beatles tot hun lied Yellow Submarine. Dat lijkt ons, de feiten overziend, alleszins in orde.

En zo groet men hier de dingen. En de dingen groeten terug. Dag!


Copyright (c) Jet Wester 2013