Het is een wat lastig jaar aan het worden, voor een
wijnbouwblogger. In de wijngaard gaat alles al een paar maanden nogal goed - met
weinig noodzaak tot begeleidende tekst. De groei is sinds het begin van de zomer uitstekend; de
planten hebben zelfs een deel van de achterstand van het late voorjaar
in kunnen halen...
Bovendien is de schimmeldruk voor de echte en valse meeldauw tot nu toe laag, al moeten we ons daar niet op verkijken. Ook bij 'droog' weer volgens het weerbericht, wordt de dauw vanaf nu alleenmaar een steeds grotere factor; dauw blijft ook steeds langer hangen, met steeds grotere bladnat-periodes tot gevolg. Goed blijven opletten, zo mogelijk preventief spuiten, en de wijngaard goed maaien zodat de ondergroei mooi kort blijft (en zo snel als 't kan opdroogt) is voor de komende periode het devies.
Bovendien is de schimmeldruk voor de echte en valse meeldauw tot nu toe laag, al moeten we ons daar niet op verkijken. Ook bij 'droog' weer volgens het weerbericht, wordt de dauw vanaf nu alleenmaar een steeds grotere factor; dauw blijft ook steeds langer hangen, met steeds grotere bladnat-periodes tot gevolg. Goed blijven opletten, zo mogelijk preventief spuiten, en de wijngaard goed maaien zodat de ondergroei mooi kort blijft (en zo snel als 't kan opdroogt) is voor de komende periode het devies.
Véraison
Maar terug naar de gedeeltelijke inhaalslag die de druiven deze zomer konden maken. Een interessant ijk-moment is daarbij de
kleuromslag, de véraison, rond deze tijd, van de blauwe en rode soorten. Wijnbouwers
die een logboek bijhouden kunnen zien dat deze kleuromslag een week, en soms
zelfs maar een klein weekje later is dan vorig jaar. Dat valt dus alleszins mee, en als we
ook een mooie september krijgen lijkt een rijpe oogst ook dit jaar gewoon
binnen de marges van weer en klimaat te vallen.
Een Zuidelijk tintje...
Er is echter ook een ander ding dat ons steeds meer begint op te vallen, naarmate de trossen inmiddels groter gegroeid zijn en zelfs al richting rijping gaan. De bloei en vruchtzetting is bij veel soorten dit jaar eigenlijk bijzonder goed gelukt. Als voorbeeld een foto van een welgevormde, breedgeschouderde, we zouden haast zeggen sexy Cabernet Cortis, middenin zijn kleuromslag:
Deze vaak opvallend goede bloei en vruchtzetting dit jaar, kan heel goed de gunstige keerzijde zijn van de uitzonderlijk late uitloop en bloei in het voorjaar.
Er is echter ook een ander ding dat ons steeds meer begint op te vallen, naarmate de trossen inmiddels groter gegroeid zijn en zelfs al richting rijping gaan. De bloei en vruchtzetting is bij veel soorten dit jaar eigenlijk bijzonder goed gelukt. Als voorbeeld een foto van een welgevormde, breedgeschouderde, we zouden haast zeggen sexy Cabernet Cortis, middenin zijn kleuromslag:
Het lijkt er op dat de natuur met die late, en daarmee warmere
bloei een situatie gesimuleerd heeft, alsof we dit jaar in een iets meer
zuidelijke aanbouwregio zaten, zeg Midden-Duitsland. Een voor Nederland moeilijke
soort als de Cabernet Blanc, die berucht aan het worden was om zijn kleine,
maagdelijke besjes-zonder-pitjes ('Jungferbeeren'), heeft dit jaar trossen die inderdaad veel meer lijken op de veel normalere vruchtzetting (en opbrengst) zoals die in Duitsland bekend is. Zie beide navolgende foto's:
Dit sterkt ons in de idee dat Cabernet Blanc in meer 'gewone' Nederlandse jaren (kouder en natter), misschien inderdaad baat zou kunnen hebben bij een bescherming van de soort tijdens de bloei. Zoals het inpakken van de troszone, bijvoorbeeld met een strook windbreekdoek voor de duur van de drie bloeiweken. Om tijdelijk een warmer en meer beschermd microklimaatje te creëren. We komen daar bij de rapportage van ons snoeiproject op terug.
Rest ons te melden dat het 'succesverhaal' van de warme bloeiperiode van dit jaar, niet voor alle soorten gelijkelijk lijkt te gelden. De Pinotin lijkt ook dit jaar, op de plek waar wij hem meemaken, eigenlijk tegen de bovengenoemde trend in opnieuw behoorlijk onregelmatige trossen te hebben, met veel kleine bessen. Hier een recente foto van de Pinotin:
Of het juist tijdens de bloeitijd van de soort iets minder weer was, of dat de soort lijdt aan een toch wat teruglopende vruchtbaarheid - het is ons niet geheel duidelijk. In de peiling houden, die Pinotin. Een troost kan zijn dat de kleine, pitloze besjes in een tros, wel ook de zoetste zullen worden...
Of het juist tijdens de bloeitijd van de soort iets minder weer was, of dat de soort lijdt aan een toch wat teruglopende vruchtbaarheid - het is ons niet geheel duidelijk. In de peiling houden, die Pinotin. Een troost kan zijn dat de kleine, pitloze besjes in een tros, wel ook de zoetste zullen worden...
Copyright (c) Jet Wester 2013
