Bloempjes
Op verzoek van een lezer, een bijdrage over de bloempjes van de druif. Op dit moment bloeien in Nederland, België, Luxemburg en Duitsland de druivenplanten. Sommige rassen zijn daarbij eerder dan andere, en verder naar het zuiden, in Baden bijvoorbeeld, zal de bloei al bijna gepiept zijn - maar nu, juni, is op zich de tijd.
De bloei is een wat precaire aangelegenheid, niet in de laatse plaats vanwege de complexe anatomie van de bloemen zelf. De bloemknopjes gaan open doordat er een 'kapje' wordt afgeworpen, zie het volgende stripverhaaltje, van links boven tot rechts beneden:
De meeldraden zijn goed herkenbaar, de dikke buik in het midden (beide laatste plaatjes) met de stamper bovenop, is het prille vruchtbeginsel: de druif. De bloemen maken deel uit van een bloemtros, dat wil zeggen een aar met een centraal steeltje waaraan een heleboel van deze bloempjes bijelkaar zitten. Zie de volgende foto. Wanneer de bevruchtig gelukt is worden de buikjes steeds dikker - de bloemtros is veranderd in een jonge druiventros.
De foto is van wijnvriend Harald Steffens uit Reil aan de Mosel, van wie we fijne Rieslings in de kelder hebben, en die overigens één van de meest interessante wijnbouw-bloggers is die we kennen. De foto komt van deze bladzij: http://www.steffens-kess.de/cms/2005/06/29/rebblute-juni-2005/
Wanneer je benieuwd bent naar zijn recente blogs kun je via bovenstaande link naar zijn homepage. Hij is de moeite van het volgen zeker waard.
Terug naar de bloemen
Druiven zijn zelfbestuivend. Ze hebben geen andere druiven nodig, en ook geen bijen of andere insecten om hun stuifmeel op de stampers te krijgen. Ze zijn bovendien ingenieus: het hele proces kan vaak zelfs 'intern' plaatvinden - de bevruchting is dan al klaar vóórdat het kapje is afgeworpen.
Dat de natuur zo'n interne bloei vaak toelaat is op zich fijn, want het afwerpen der kapjes kan een probleem zijn, bijvoorbeeld bij koud en nat weer. Het kapje laat niet los, verkleeft, of laat wel los maar verschrompelt tot bruin en wordt een mutsje dat om de stuifmeeldraden heen blijft zitten. Eén van onze druiven, de Souvignier Gris, heeft dit jaar lichtbruine kapjes (ze zijn al een tijdje geleden losgelaten) maar dat blijkt de pret nauwelijks te drukken. Wanneer je wat tegen de bloemtros tikt - de wind kan hetzelfde doen - vallen de kapjes, hoewel bruin, er toch mooi af, en de meeldraden springen in het gelid. Dus dat is onze core business op dit moment: rondgaan en tegen trosjes tikken ;-) .
Overigens hebben de druivenbloempjes hun geheimpje. Ze geuren. Wanneer de bloei voorspoedig en snel verloopt en het lekker warm weer is, kan je in de wijngaard soms een heel ijle, tere geur van druiven tegemoetwaaien. Even een vleugje druivenbloesem. En dan is bij ons het jaar alweer goed.
Copyright (c) Jet Wester
